สลับตัวลิขิตรัก E book

ใครบอกว่า...รักแรกพบ ไม่มีอยู่จริง
       เขมรัตน์ ขอค้านหัวชนฝา
 

          “ว่าไงครับ” เขมรัตน์ส่งรอยยิ้มเอ็นดูให้เพชรลดา ก่อนจะก้มลงมองข้อ มือตัวเองที่มือเล็กยังกำไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย

          “คือ...ดิฉันขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ” เพชรลดารีบปล่อยมืออีกฝ่ายทันที รู้สึกอายที่ฉวยโอกาสจับอีกฝ่ายไว้ซะแน่น
 

          “คุณเพชรมีอะไรจะคุยกับผมรึเปล่าครับ?” เขมรัตน์ยังตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้

          “คุณต้องรับผิดชอบ เพราะคุณทำให้เกิดข่าวนี้ขึ้นมา คุณต้องแก้ข่าวให้ยายน้อง” เพชรลดามองหน้าอีกฝ่ายเหมือนเจ้านายกำลังสั่งงานลูกน้อง

          “คุณเพชร อยากจะให้ผมแก้ข่าว?”

          “ก็ใช่น่ะสิ...เพชรอยากให้คุณแก้ข่าวทำยังไงก็ได้ ให้เรื่องมันออกมาสวยงามที่สุด” เพชรลดาลืมตัวจนเผลอแทนตัวเองว่าเพชรอีกครั้ง อาการโกรธจนหน้าดำหน้าแดง ช่างน่ารักในสายตาของเขมรัตน์

          “ผมจะแก้ข่าวยังไงก็ได้ใช่ไหมครับ?” เขมรัตน์ย้ำอีกครั้งอย่างเจ้าเล่ห์

          “ก็ใช่น่ะสิ จะทำวิธีไหนก็ได้ ให้ทุกอย่างมันออกมาดีที่สุด หรือว่าคุณจะไม่ทำ?” เพชรลดามองอีกฝ่ายตาขวางเพราะเริ่มไม่แน่ใจ

          ‘อย่างนี้แสดงว่าจะปัดความรับผิดชอบเห็นๆ’

          “ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมยินดีเต็มที่และจะแก้ปัญหาทุกอย่างให้ออกมาดีที่สุด ในวิธีของผม” ฟังผิดรึเปล่านะ เหมือนได้ยินน้ำเสียงพึงพอใจจากอีกฝ่าย

          ‘หรือว่า...’

          “นี่คุณ...จะทำอะไร?” เพชรลดาตาโตตกใจ เพราะอีกฝ่ายสวมแหวนเพชรเม็ดใหญ่ ลงบนนิ้วนางซ้ายอย่างรวดเร็ว

          “แก้ปัญหาในวิธีของผม...อย่าเชียวนะอย่าถอด ไม่อย่างนั้นผมจะทำให้ทุกอย่างมันแย่กว่าเดิม ทั้งร้านคุณงานของคุณ รวมถึงทุกคนรอบตัวคุณด้วยนะครับ” เขมรัตน์ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์
 

          “...”

          “ไม่หลอกครับคุณเพชร...มันเป็นแหวนหมั้นจริงๆ และที่สำคัญมันถอนหมั้นไม่ได้ด้วย ถ้าคุณเพชรถอดแหวนทิ้ง...ผมจะซื้อแหวนที่มันวงใหญ่กว่าเดิมสวมให้คุณเพชรแทน...ถอดอีก ผมก็จะซื้ออีกเอาให้ใหญ่กว่าเดิมทุกครั้ง เพราะฉนั้นอย่าถอดมันดีกว่านะครับคุณคู่หมั้นที่รัก...” เขมรัตน์ส่งรอยยิ้มเป็นต่อพร้อมแววตากรุ้มกริ่ม
 

          “นี่...” เพชรลดาถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเจอไม้นี้ของคนหน้ามึนแบบสุดโต่ง

          “ผมไม่ได้แค่ขู่นะ ผมทำจริง”

          “นี่คุณ...”

   วันวาด